Στρατοπόστ

-Σήμερα ήταν η ορκομωσία μας.
-Καλή φάση, τυπικά πράματα.
-Επεράσαν πολλά γλίορα οι 23 μέρες στο ΚΕΝ Πάφου.
-Εν έκαμα παρέες. Ούτε επιδίωξα. Αλλά έπιασα μια γεύση της κοινωνίας. Αθρώποι κλειστοί, ανοικτοί, που νευριάζουν εύκολα, ήρεμοι, με διαφορετικές συνήθειες, που σέβουνται, που αντιμιλούν, που σσιωπούν, που αντιδρούν. Απ’όλα. Όσο τζιαι να μεν θέλεις όμως άμα τζιοιμάσαι, τρώεις, πίννεις, ασκείσαι, ξεκουράζεσαι με κάποια άτομα, θέλεις εν θέλεις εννα δεθείς, έστω τζιαι λλίο.
-Επέρασα πολλά ωραία. Εννα πεθυμήσω το ΚΕΝ. Ήμασταν με την παρέα του σχολείου. Φυσικά τωρά ο καθένας εννα ακολουθήσει τον δικόν του δρόμο. Άλλοι ΣΜΕΦ, άλλοι στρατονόμοι, άλλοι απλοί, άλλοι ΟΥΚ, άλλοι ΛΟΚ τζιαι άλλοι έσσω τους. Εννα πεθυμήσω το ΚΕΝ παραπάνω που το σχολείο. Ήταν άσιλα όπως την κατασκήνωση, όπως μου ελαλούσαν.
-Το φαίν τους ήταν σε πολλά ικανοποιητικά επίπεδα. Σίουρα έννεν εύκολο πράμα να ταίζεις 2000 πλάσματα την ημέρα, μεσημέρι βράδυ. Περί καθαριότητας τωράν ήταν έτσι τζι’έτσι. Τα μαγειρία τζιαι το πλύσιμο των δίσκων εν εγίνουνταν τζιαι με τον πιο καθαρό τρόπο, λερωμένα πετσιά, μισοπλύσιμο των δίσκων φαγητού, καθάρισμα τζιαι κόψιμο φαγητού με λερωμένα σιέρκα. Αλλά ντα επεράσαμε. Εν είχα παράπονο, ούτε που την ποσότητα ούτε που την ποιότητα. Η καττίνα του ΚΨΜ καθόλου ακριβή. 22 σεντ το νερό, 60 το κρουασάν, 1 ευρώ το παγωτό. Για πρόγευμα ετρώαμε εναλλάξ τασιηνόπιττα η οποία ήταν ψωμί με λλίο μέλι τζιαι ελιόπιττα η οποία ήταν ένα φραντζιολάκι με 3 ελιές μέσα. Αλλά τις τελευταίες μέρες εφέραν μας που άλλον προμηθευτή καλύτερες.
-Τις πρώτες μέρες ήταν αρκετά ψαρωτικά, αλλά μετά ησυχάσαν τα πράματα. Ετύχαν μας τζιαι πολλά καλοί λοχαγοί, ανθυπολοχαγοί, δόκιμοι τζιαι λοχίες. Οι τελευταίοι 2 ήταν στην ηλικία μας τζιαι έτσι υπήρχεν παραπάνω αδελφικότητα μαζίν τους.
-Έμαθα τι σημαίνει να κάμνεις ασκήσεις με τα άρβυλα τζιαι μακρομάνικη παραλλαγή. Ήταν θάνατος το πρωί μέστον πύρουλλο.
-Πάμε τη Δευτέρα στις νέες μας μονάδες. Επέρασα ΛΟΚ, πάω Σταυροβούνι.
-Ο χρόνος τζιυλά. Τζιαι τούτον εν τζιαι καλό τζιαι κακό. Κακό γιατί οι καλές στιγμές κάποτε εννα φύουν τζιαι καλό γιατί ξέρεις ότι κάποτε, αργά ή γλίορα, εννά έρτει τζίνο που περιμένεις. Φτάνει να ξέρεις πότε τούτο θα έρτει.
-Εννα περάσουμε:)