Γενέτζιες…

Το περασμένο Σάββατο είπαν μου να πάμεν mall. Εγώ εσιυλλοβαρκούμουν τζιαι εν είχα καμίαν όρεξην να φκω έξω. Έσιει ένα μήναν έλυσα τζιαι λύω κόμα παστα διαγωνίσματα(που να ψοφήσουν ουλλα να παν ιστον %#@$*# τζιαι να μεν ιξανάρτουν) τζιαι στο να τελιώσω το project (αμήν τζιαι πότε!) που έχω να παραδώσω για τα A level του ICΤ. Με το που ακούω όμως το «Εννα’σιει γκόμενες», εξαπόλησα τα ούλλα τζιαι είπα τους ότι θα πάω. Ε είπαμεν γενέτζιες πολλές, Ισαβέλλα μόνον μία, αλλά…

EndAll, πάω λούννουμαι, ντύννουμαι, βάλλω φακούς, ξαναλούννουμαι(τούντην φορά τες κολώνιες), βάλλω τζιέλλι τζιαι πάω mall. Μόλις φτάννω βρίσκω τις παρέες τζιαι κάμνουμεν τον καθιερωμένο γυρό στο Public. Tα λεπτά επερνούσαν τζιαι γω γκόμενες μεστην παρέα εν εθώρουν. Είπα να ρωτήσω τον υπεύθυνο να δω ινταμπου γίνεται.

Εγώ: Ρεε με τζίνες που’ταν να’ρτουν…ίνταμπου γίνεται;;
Υπ: Μαα ένιξερω ρε φίλε.
Εγώ: Επιαστες τηλέφωνο;
Υπ. : Εε όι ρε.
Εγώ: Γιατί ρε γάρε;
Υπ. : Αντρέπουμαι.
Εγώ: Δώσμου το mobile τους να τους πω εγώ.

Ε μα sorry ρε φίλε αλλά εν για τούτες που ήρτα.
Που mobile καταφέρνω τα μια χαρά με τες κορούες, που κοντά…άσε.

Πιάννω τες τηλέφωνο, είπαν μου ότι εννα αρκήσουν λλίον να ρτουν τζιαι να μπούμε cinema. Yes sir. Πάμεν πιάννουμεν εισητήρια για το How to lose friend and alienate people. Μπαίνουμεν μέσα. Μετά που λλίην ώραν έπιαεν το φτιν μου ότι οι πουπανινοί ήταν να αρκέψουν να σύρνουν σιταροπούλλες, έτσι άλλαξα θέση. Η ταινία εν μια ευχάριστη κωμωδία, ούτε σάχλα ούτε τζιλώ-χαμέ-που-το-γέλιο(κοινώς ROFL). Mετά που κανέναν μισάωρο στέλλουν μου μήνυμαν οι κορούες ότι έρκουνται. Ε άτε τωρά…να μείνουμεν οξά να φκούμεν; Έννεν μαλακία να καρτερούν πόξω ώσπου να τελειώσει η ταινία; Αν έβρουν άλλους; Αν φύουν ώσπου να φκούμεν; Αν τζιαι αν τζιαι αν, τελικά φκέννουμεν. Σαν επιένναμεν έξω ετήρησα το έθιμο να σκοτώννουμε πάστες σκάλες όποτε φκω που το cinema.

Πάμεν έξω, κάμνουμεν έναν γυρό, άφαντες. Πιάννω τες τηλέφωνο, εν απαντούν. Ξαναπιάννω τες ύστερα που θκυο λεπτά, πάλε τίποτε. Ο συνδρομητής που καλέσατε βρίσκεται σε δύσκολην στάση και αδυνατεί να απαντήσει. Είπαμεν να κάμουμεν αλλο κανένα γυρό. Ώσπου να δώκουν σημεία ζωής, είπαμεν να έβρουμεν καμιάν άλλη γκομενοπαρέα. Τι εκάμαμεν; Εμπήκαμεν μέστο ασσανσερ, επατήσαμεν ούλλους τους ορόφους,πάνω κάτω, πάνω κάτω, ώσπου να μπει τίποτε καλόν μέσα. Τελικά μετά που κανένα 10λεπτο επήραν μας πρέφαν οι σεκιουριτάες τζιαι εφκάλαν μας πόξω. Για λλίην ώρα επερπατούσαμεν με μιαν παρέαν που ήβραμε μεστο ασσανσερ. Νοthing special όμως. Κτυπά το τηλέφωνο, εν η κορού. Απαντώ το:

-Εεε να σου πω είσαστεν τζιαμέ κόμα;
-Ε ναι περιμένουμεν σας.
-Εε τελικά εν θα έρτουμεν. Εν τζιαι πειράζει έννεν;

o_O
Καλά να μας κάμουν.